پابلو نرودا : اسم همه ی فرزندانت را بگذار آزادی

اعتراف و ارعاب از ديدگاه نويسندگان بزرگ جهان
- پابلو نرودا، شاعر بلند آوازه در نامه ای خطاب به يكی از دوستانش كه در اثر شكنجه دست راست خود را از دست داده بود چنين می نويسد: دستت را از دست دادی اما قلبت را نه. مهم همين است انسان در راهی قدم بگذارد كه اگر تمام اجزای بدنش را از هم جدا كردند قلبش كماكان بتپد...- میگل آنخل آستوریاس در اسپانيا دوستان زيادی داشت و به خاطر تلاش هايش در ايجاد فضايی دموكراتیک برای کشور گواتمالا، محبوب ميليون ها نفر بود اما به دليل كژانديشی عده ای در كشورش، به خيانت متهم شد و از اين رو در بازگشت به گواتمالا با ديكتاتوری دولت خورخه اوبيكو كنار نيامد. او در اسپانيا دوستی داشت به نام ارناندس راميرس كه اصليتی السالوادوری داشت. راميرس به دليل فعاليت های سياسی ديگر نمی توانست در كشورش بماند و از بيم در امان نبودن جان همسر و فرزندش راهی اسپانيا شده بود. او برای آستورياس نامه ای می نويسد و در آن ذكر می كند كه به خاطر فرار از آن كشور مجبور شده سوگند وفاداری ياد كند؛ كاری كه هيچ اعتقادی به آن ندارد. آستورياس نيز در پاسخ به او نكاتی چند را يادآور می شود: راميرس عزيز. بند بند نامه ی تو اعتراف بود و اقرار. نامه ات را با لذت نخواندم همان طور كه نمی توانی يک ماهی مرده را با لذت بخوری اما وقتی گرسنه هستی بايد جان خودت را نجات دهی. من هم گرسنه كلمات تو بودم و هستم. تو به چيزی اعتراف كردی كه نمی خواستی در قلبت بماند. پس حالا هم نگران اين مساله نباش. چنين چيزی در قلب تو ريشه نخواهد دواند. آزادی شب نيست كه نگران طلوع خورشيد باشد مبادا تاج و تختش نباشد و نابود شود. آزادی اسم انسان های اين كره ی خاكی است. به تعداد همه ی مردم، آزادی وجود دارد. اسم همه ی فرزندانت را بگذار آزادی تا اگر يكی را از تو گرفتند باز هم آزادی داشته باشیا
رسال شده توسط آذين محمودي